Er komt een moment in je nieuw relatie dat je kennis maakt met de kinderen van je vriend. En dat is best een spannend moment. Zelfs wanneer je zijn kinderen al jaren kent, is het spannend. Want nu ben je opeens de nieuwe partner van hun vader. Kinderen kunnen heel verschillend reageren op de komst van een stiefmoeder. Sommige zijn er blij mee, anderen onverschillig en er zijn kinderen die de hakken in het zand zetten. In dat laatste geval krijg je het niet gemakkelijk. Als hun vader al langer alleen is of de kinderen nog hoop koesteren op een hereniging, dan ben je zeker niet welkom. Er zijn kinderen die alles op alles zetten om jou ‘ het nest uit te duwen’. Bereid je voor om te worden uitgedaagd, genegeerd, geplaagd en getreiterd. Gelukkig zijn er ook veel stiefmoeders die het beter treffen. Sommige stiefkinderen reageren misschien afwachtend, voorzichtig, soms zelfs enthousiast.
Er is wel wat onderzoek gedaan naar de introductie van de stiefouder (veelal stiefvaders). Wat belangrijk lijkt te zijn is dat de kinderen niet zomaar onvoorbereid worden geconfronteerd met jouw aanwezigheid. Enige introductie, voorbereiding en aanlooptijd is wenselijk. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor jou. Daarnaast hebben (zeker oudere) kinderen behoefte aan duidelijkheid. Je bent dé nieuwe vriendin van papa, geen vage kennis, geen maatje. Sommige onderzoekers stellen dat hoe jonger de kinderen zijn, hoe gemakkelijker de acceptatie van de stiefouder. Natuurlijk hangt alles af van de situatie waarin jullie je bevinden, maar een snelle, geforceerde kennismaking lijkt het minst gunstige scenario. Een goed gesprek hierover met je nieuwe partner is natuurlijk op zijn plek. Jullie moeten er beide aan toe zijn en het moet zeker geen ongunstig moment zijn.
Deze anonieme stiefmoeder heeft een zoon en een partner met een dochter en een zoon
Toen ik mijn vriend ontmoette hebben we al vrij snel zijn kinderen geintroduceerd. Mijn eigen zoon is al wat ouder maar was in het verleden heel blij met zijn nieuwe stiefvader (een ex waar ik geen relatie meer mee heb), dus ik had gedacht dat het in geval van de kinderen van mijn nieuwe partner wel hetzelfde zou gaan, vooral ook omdat ze me graag wilden ontmoeten. Helaas liep dat anders. De dochter van 11 heeft er moeite mee. Ze verzet zich nogal eens voordat ik weer een paar dagen bij ze ben. Tegen mij doet ze vrij normaal maar achter mijn rug maakt ze me iedere keer zwart bij haar vader (en misschien ook moeder), ze zegt dat ik stom ben, dat ik lelijk ben, dat ze niet naar haar vader wil als ik er ben. Ik weet niet wat ik meemaak. Ik ben een zachtaardig persoon en altijd lief voor kinderen. Vroeger kwamen alle kinderen altijd bij ons spelen omdat ze het zo gezellig vonden bij ons. Altijd zeiden ze tegen mijn zoon "wat heb jij een lieve/leuke moeder". Nu ineens dit! Ik vind het heel moeilijk dat de dochter van mijn vriend zo doet. Ik heb haar niks misdaan, tuurlijk snap ik dat ze niet blij is dat haar ouders uit elkaar zijn, maar om nou zo te gaan doen, ik vind het geen excuus. Het maakt het voor mij moeilijk om nu net zo enthousiast te doen zoals ik altijd tegen kinderen doe. Tegen iemand die mij stom en lelijk vindt, (ook al zegt ze het misschien uit jaloezie) je moet het maar kunnen hoor. Ik merk dat ik me terughoudender op ben gaan stellen naar haar. Kan niet goed de knop omzetten en doen alsof ik dolblij ben als ik haar weer zie. Ik doe niet lelijk tegen haar maar ook niet meer zo enthousiast als in het begin toen ik altijd heel blij naar haar reageerde. Bij de zoon kan ik het wel, die heeft nooit vervelend gedaan, vanaf het begin gewoon lief. Het is een scheve verhouding. Sommige mensen zullen zeggen dat ik maar moet denken ach ze is nog jong en ach ze heeft een scheiding meegemaakt en dat is moeilijk voor een kind. Maar dan denk ik weer aan mijn eigen zoon en aan de zoon van mijn vriend, die ook gewoon normaal doen/deden en denk ik "nee". Vooralsnog heb ik er niet echt plezier in de weekenden dat ik "er" weer naartoe moet.
