Als je nieuwe partner kinderen heeft, dan is er geregeld contact met zijn ex-partner. De kinderen moeten worden opgehaald, soms is er overleg nodig over belangrijke beslissingen. Door de kinderen blijft de ex-partner altijd in beeld. Dat besef is belangrijk voor een stiefmoeder. Als je kiest voor een vader, krijg je de stiefkinderen en hun moeder erbij. Soms is de relatie tussen de ex-partners heel goed, soms gaat het erg moeizaam. Soms kan de relatie (tijdelijk) verslechteren, omdat jij in beeld komt. Sommige moeders zien je misschien als concurrent of zijn jaloers. Als jezelf ook kinderen hebt, kan jouw nieuwe relatie het contact met je eigen ex ook veranderen. Er is ineens een andere man in jouw leven en dat van jullie kinderen. Dat kan ook resulteren in jaloezie of concurrentiegevoelens. Het hoort er allemaal bij en het duurt waarschijnlijk een tijdje voordat iedereen is gewend aan de nieuwe situatie. Als de biologische moeder is overleden, kan jouw introductie toch nog moeizaam verlopen. Kinderen kunnen hun moeder idealiseren en jou als ongewenste concurrent zien. Soms duurt het een (hele) tijd, maar gaat het uiteindelijk goed. Soms blijft het altijd een moeizame kwestie.
Ellen heeft een relatie met een vader van twee dochters
Toen ik mijn huidige vriend ontmoette, had ik zelf nog een relatie. Mijn ex was veel weg en mijn nieuwe vriend bood mij de genegenheid die ik zocht. Toen ik voor hem koos ging er een wereld voor me open. Ik kwam er achter hoe een relatie echt moest zijn. Zijn twee kinderen nam ik op dat moment voor lief. Dat kon ik wel aan, dacht ik.
Ze waren 1 dag in de week en om het weekend bij hem, en in het begin zag ik ze weinig. Alles was leuk en nieuw en ook zijn twee meiden ondergingen alles prima. Tot we een half jaar geleden gingen samenwonen en er, door andere oorzaken, strubbelingen met zijn ex kwamen. Ik ben zelf erg perfectionistisch en plan mijn agenda zorgvuldig in. Vrije tijd is spaarzaam en zelf ga ik niet erg makkelijk met plotselinge veranderingen om. Zij is een chaoot. Ze komt op het laatste moment met sporttijden, kinderfeestjes en vrije middagen en gaat er van uit dat wij ons daarin aanpassen. Voor mij is dat het allermoeilijkste aan 'stiefmoeder' zijn.
Ik pas er af en toe voor om mijn eigen plannen om te gooien omdat zijn ex op het laatste moment met iets komt. Ik merk aan mezelf dat ik dat vaak niet trek. Voor mijn vriend is het lastig. Ieder moment dat zijn kinderen extra bij hem zijn is voor hem een feest. Hij ziet ze zo graag. Hij wil er dan ook alles aan doen om het goed voor ze te regelen. Voor hem wil ik dat ook en zorg ik dat ik help waar ik kan. Maar voor zijn ex ben ik geen oppas. Ik neem mezelf voor om minder vaak ja te zeggen, terwijl ik eigenlijk niet wil. Ik voel me daarom af en toe wel schuldig, omdat ook ik wil dat het goed gaat met de kinderen, maar ik maak mezelf vaak te druk over de manier waarop de afspraken worden gemaakt en wie ik er eigenlijk mee help. Die drukte moet uit mijn hoofd, zodat ik mijn vriend niet ga kwalijk nemen dat hij al kinderen heeft.
