Bij een positief scenario zijn je stiefkinderen blij met jouw komst. Voor jongere kinderen ben je misschien een nieuw speelkameraadje die aandacht voor ze heeft. Oudere kinderen zijn misschien blij dat hun vader weer een nieuwe partner heeft. Langzaam went iedereen aan de nieuwe situatie en er is binnen dat nieuwe gezin ook een plaats voor jou. In zo’n scenario is het soms misschien nog flink wennen, maar grote aanpassings- of loyaliteitsproblemen zijn er niet. Als stiefmoeder voel je je geaccepteerd en er ontstaat een goede band met de stiefkinderen. Als gezin doe je samen leuke dingen en geniet je van elkaar. Je voelt je thuis in het nieuwe gezin.
In een minder positief scenario balen de stiefkinderen van jouw aanwezigheid. Voorheen hoefden ze hun vader niet te delen en gingen de dingen misschien heel anders. Kinderen willen vaak de status quo behouden en zitten niet te wachten op ingrijpende veranderingen. Er kan veel irritatie en ruzie zijn, zowel bij de stiefkinderen als bij jou.
Waarschijnlijk heb je maar beperkt invloed op hoe de dingen gaan en dat kan ontzettend frustreren of geeft je een gevoel van onmacht. Misschien deel je met je partner de zorg voor de (stief)kinderen. Dat wordt niet altijd gewaardeerd en ook dat kan pijnlijk zijn. Kinderen zijn zich nu eenmaal niet altijd bewust van alle energie en tijd die je aan ze besteedt. Als je zelf kinderen hebt, is hun waardering en dankbaarheid minder belangrijk. Als hun moeder is het praktisch vanzelfsprekend dat je voor ze zorgt. Maar voor de zorg voor je stiefkinderen is minder vanzelfsprekend en dus verwacht je misschien meer. Probeer daarin een beetje te relativeren.
Er zijn nog geen verhalen beschikbaar bij dit onderwerp.
